مقررات لوازم محافظ فردی

مقررات لوازم محافظ فردی

به منظور پیشگیری از حادثه ‌های کارگری و بیماری ‌های مشاغل لازم است کارگران از لوازم حفاظت فردی مانند لباس‌کار، کلاه ایمنی، عینک محافظ، پیشبند، انواع ماسک جوشکاری و ضد گرد و غبار استفاده نمایند. این لوازم با توجه به خطرات شغلی و نیازمندی های کارگران که گاهاً ممکن است به چندین وسیله احتیاج داشته باشند توسط کارفرما فراهم می‌گردد و در اختیار کارگران قرار داده می شود. همچنین لازم است کارگران هم استفاده از لوازم محافظ به منظور جلوگیری از خطرات احتمالی را جدی بگیرند. استفاده نکردن از این لوازم، عوارض غیرقابل جبرانی مانند بریدگی اعضای بدن، نابینا شدن، سوختگی اعضای بدن، ضربه مغزی و حتی خطر مرگ را به دنبال دارد. در اینجا قصد داریم ویژگی های هر یک از این لوازم محافظ و نکاتی که هنگام استفاده از آن ‌ها باید در نظر داشت را بیان می‌کنیم و توضیحات لازم را می‌دهیم.

بخش اول مقررات لوازم محافظ فردی

لباس کار:

طبق ماده۱ باید خطرات احتمالی که هنگام کار ممکن است برای کارگر پیش آید را بررسی کرده و با توجه به آن‌ها لباس کار مناسبی انتخاب شود، ضروری است که این انتخاب به گونه‌ای باشد که بیشترین مصونیت را در برابر خطرات ایجاد کند.

طبق ماده ۲  باید دقت داشت که لباس کار دقیقا سایز بدن کارگر باشد و در هیچ نقطه‌ای گشاد نباشد، قسمت کمر لباس باید بسته باشد و جیب های کوچکی برای لباس تعبیه شده باشد همچنین باید سعی شود از تعداد جیب ها کم شود.

طبق ماده ۳ در بخشی که کارگران با ماشین های خاصی کار می‌کنند یا در نزدیکی ماشین آلات مشغول به کار هستند باید لباس‌کاری بپوشند که کل بدن را بپوشاند و هیچ یک از قسمت های آن باز نبوده و درز و پارگی نداشته‌باشد. به طور اکید باید از بستن کراوات، یا بستن زنجیر، ساعت، کلید و … خودداری شود.

طبق ماده ۴ با توجه به اینکه در برخی از محل های کار احتمال انفجار یا آتش‌ سوزی وجود دارد کارگران نباید از یقه آفتاب گردان، زه و دسته عینکی که جنس سلولوئیدی دارند استفاده کنند. به خاطر داشته باشید که از به همراه آوردن هرگونه ماده اشتعال پذیر اکیداً خودداری کنید.

طبق ماده ۵ انجام برخی کاری ملزم به این است که همواری کارگر آستین خود را بالا بزند، در چنین کار هایی کارگر باید لباس‌کار با آستین کوتاه به تن کند.

طبق ماده ۶ در شرایطی که کارگر در محیطی کار می‌کند که  در آن محیط گرد و غبار آتیش گیر، منفجر شونده یا سمّی وجود دارد، کارگر نباید لباسی که جیب، چین یا لبه (دوبل شلوار یا آستین) داشته باشد بپوشد زیرا ممکن است این گرد و غبار در این مکان ها انباشته شوند.

طبق ماده ۷ کارگرانی که با مواد مضر یا خورنده کار می‌کنند باید از لباس‌کار و کلاه محافظی (باشلق) استفاده نمایند که آب و گاز در آن نفوذ نکند و باید دقت داشت که جنس این لباس‌کار ها باید مناسب با ماده یا موادی که کارگر با آن کار می‌کند یا در معرض آن قرار می‌گیرد انتخاب شود.

طبق ماده ۸ در برخی از مشاغل کارگر در معرض خطر انفجار یا حریق ناگهانی قرار دارد در چنین مشاغلی کارگر باید لباس نسوز مخصوص حریق که لباس سر هم یه تکه شامل کفش، دستکش و باشلق است را بر تن کند.

طبق ماده ۹ برای کارگرانی که با مواد رادیواکتیو سر و کار دارند وزارت کار نمونه های مخصوصی از لباس های حفاظتی را به تصویب رسانده است که کارگر ملزم به استفاده از آن می‌باشد.

بخش دوم مقررات لوازم محافظ فردی

پیش‌بند کار:

طبق ماده ۱۰ هنگام استفاده از بخش های دوار یا متحرک ماشین آلات یا هنگام قرار گرفتن نزدیک این وسایل نباید پیش‌بند پوشید.

طبق ماده ۱۱ اگر هنگام استفاده از بخش های دوار یا متحرک ماشین آلات یا هنگام قرار گرفتن نزدیک یا مقابل این وسایل استفاده از پیش‌بند لازم باشد، پیش‌بند مورد نظر باید طوری دوخته شود که بخش بالاتنه آن از پایین تنه جدا باشد و به گونه ای بسته شود که اگر اتفاقی قسمتی از آن هنگام کار در ماشین گیر کند به سرعت و راحت باز شده و خطری کارگر را تهدید نکند.

طبق ماده ۱۲ کارگرانی که در مقابل شعله، آتش مستقیم که حفاظی ندارد یا مواد مذاب کار می‌کنند باید از پیش‌بند های مخصوصی استفاده کنند که جنس آن کاملاً در برابر آتش مقاوم باشد و کل سینه را بپوشاند.

طبق ماده ۱۳ کارگرانی که با مواد قلیایی سوزاننده یا مایعات خورنده مانند اسیدها کار می‌کنند باید از پیشبند هایی استفاده کنند که تمام سینه را بپوشاند و از موادی که در مقابل مایعات خورنده مقاوم باشد تهیه شود که نمونه‌ای از این مواد کائوچوی طبیعی یا صنعتی است.

طبق ماده ۱۴ برای محافظت از کارگرانی که با اشعه ایکس کار می‌کنند پیشبند های سربی  وجود دارد که تمام جناق و قفسه سینه و همچنین ۳۰ تا ۴۰ سانتی متر پایین تر از کمر را هم پوشانده و محافظت می‌کند.

طبق ماده ۱۵ پیش بند های سربی باید قدرت محافظتی حداقل یک لایه سرب خالص به ضخامت یک میلیمتر را داراباشد.

بخش سوم مقررات لوازم محافظ فردی

کلاه خود (کلاه کاسکت):

طبق ماده ۱۶ اگر کارگران در محل کار در معرض خطر سقوط یا پرتاب چیزی روی سرشان باشند باید از کلاه ایمنی فلزی استفاده کنند.

طبق ماده ۱۷ کلاه کاسکت نباید وزنی بیشتر از ۴۰۰ گرم داشته باشد.

طبق ماده ۱۸ کلاه خود باید از موادی ساخته شده باشد که آتش نگیرد و در مقابل جریان الکتریسیته هم نارسانا باشد.

طبق ماده ۱۹ برای اینکه سر، صورت، پشت و گردن ایمن باشد دور تا دور کلاه کاسکت باید لبه داشته‌باشد.

طبق ماده ۲۰ اگر محیط کار کوچک و تنگ باشد بهتر است کلاه خود کوتاه بوده و لبه نیز نداشته‌باشد.

طبق ماده ۲۱ اگر فضای کاری به گونه ای باشد که رطوبت زیاد باشد باید از کلاه کاسکتی استفاده شود که در برابر رطوبت مقاومت نشان دهد.

طبق ماده ۲۲ اگر داخل کلاه کاسکت نوار یا چرمی دارد باید به گونه ای تعبیه شده باشد که به آسانی بتوان آن را تعویض کرد.

طبق ماده ۲۳ اگر مجبور به استفاده از کلاه کاسکت شخص دیگری شدید ابتدا آن را ضدعفونی کرده و حدلامکان نوار و چرم آن را عوض کنید.

طبق ماده ۲۴ در صورتی که کارگرانی که با ماشین آلات یا در نزدیکی آنها کار می کنند  موهای بلندی داشته باشند خصوصا بانوان، باید موهایشان را با استفاده از سربند یا وسایل محافظتی دیگر به طور کامل پوشش دهند.

طبق ماده ۲۵ کارگرانی که در نزدیکی یا در برابر آتش، مواد مذاب، جرقه و از این قبیل خطرات قرار دارند ملزم به استفاده از سربند هستند که این سربند ها باید جنس اشتعال ناپذیر داشته و در مقابل شست و شو و ضدعفونی با مواد صنعتی به اندازه کافی مقاومت کند.

طبق ماده ۲۶ تمیز کردن و ضدعفونی سربند ها باید به آسانی انجام بشود.

بخش چهارم مقررات لوازم محافظ فردی

محافظ گوش:

طبق ماده ۴۵ کارگرانی که در محیط کاری در معرض صدای شدید و مداوم هستند باید از ابزار محافظ گوش استفاده کنند.

طبق ماده ۴۶ محافظ های پرده گوش باید ویژگی های زیر را داشته باشد:

۱: به طور مداوم و هر روزه تمیز و ضدعفونی شوند و نمونه های یک بار مصرف را بعد یکبار استفاده دور انداخت.

۲: در صورت استفاده شخص دیگر ضدعفونی شود.

طبق ماده ۴۷ به منظور محافظت از گوش ها در برابر جرقه، ذرات فلزات و سایر اجسام خارجی وسایل حفاظت گوش باید از نوع توری ضد زنگ مقاوم و سبک و دوره چرمی باشد و با استفاده از تسمه های قابل تغییر در پشت سر روی گوش ها فیکس شود.

طبق ماده ۴۸ به منظور جلوگیری از حفاظ گوش در برابر روغن و چربی در مواقعی که استفاده نمی‌شوند باید آن ها را در جلد های مخصوص نگه‌داشت.

بخش پنجم مقررات لوازم محافظ فردی

کمربند های ایمنی (اطمینان):

طبق ماده ۴۹ به منظور داشتن ایمنی مناسب کمربندهای محافظ، تسمه های روی شانه و سایر تسمه ها باید از جنس مقاوم و محکم مثل چرم،کنف، برزنت و … تهیه می‌شود.

طبق ماده ۵۰ عرض استاندارد برای کمربندهای ایمنی حداقل ۱۲ سانتی متر و ضخامت آن حداقل ۶ میلی‌متر است و میزان مقاومت آن در برابر نیروی کششی تا جایی که پاره نشود ۱۱۵۰ کیلوگرم تعریف شده‌است.

طبق ماده ۵۱ از کنف و اجناس شبیه به آن برای تهیه طناب های مهار استفاده می‌شود میزان استقامت این طناب ها باید بیش از ۱۱۵۰ کیلوگرم باشد.

طبق ماده ۵۲ تمام لوازم ایمنی شامل کمربندها،تسمه‌ها و طناب‌ها باید مرتباً بررسی شود تا در صورت خرابی یا فرسودگی عوض شود.

طبق ماده ۵۳ ضروری است تا در هنگام بررسی کمربندهای چرمی قسمت داخلی آن به دقت بررسی شود تا زدگی یا خوردگی ایجاد نشده باشد.

طبق ماده ۵۴ در هنگام بررسی پرچ های روی کمربند ایمنی، هر یک را به دقت بررسی کنید تا دچار عیب و ایراد نباشد.

طبق ماده ۵۵ هر یک از بخش ها و ضامن های روی کمربند باید مقاومتی به اندازه خود کمربند که در بخش ۵۳ و ۵۴  قید شده باشند.