در سال ۱۳۵۷ نخستین استاندارد های پارچه البسه کار تهیه گردید بر اساس نظرات و بررسی ها کمیسیون صنایع نساجی ایران برای اولین بار مورد تجدید نظر قرار گرفت ودر چهل و هفتمین جلسه کمیته ملی استاندارد نساجی تصویب شدو در سال ۱۳۷۱ بعنوان استاندارد رسمی ایران منتشرشد.
در تهیه و تجدید نظر این استاندارد ها سعی شده است با توجه به شرایط موجود تا حد ممکن این استانداردواستاندارد های کشور های صنعتی هماهنگی ایجاد شود.
ویژگی های پارچه های لباس کار:
۱-هدف
هدف از تعیین این استاندارد،مشخص کردن ویژگی های لازم پارچه های لباس کار که از الیاف سلولزی و یا مخلوط سلولزی با الیاف مصنوعی تشکیل شده اند ،می باشند.
۲-دامنه کاربرد
این استاندارد برای پارچه های تاروپودی , بافت حلقوی تاری از نوع راشل که از الیاف سلولزی و یا مخلوط الیاف سلولزی با الیاف مصنوعی تشکیل شده اند و مناسب برای تهیه لباس کار هستند , قابل استفاده میباشد . کدهای ارائه شده برای کمک به خریداران غیرفنی است که با توجه به نوع مصرف , پارچه موردنظر خود را انتخاب کنند.
۳-اصطلاحات و تعاریف
در این استاندارد اصطلاحات با تعاریف زیر بکار میرود .
۱- بهر
مقدار معینی از کالا که تحت شرایط یکسان تولید شده باشند و یک شکل و یکسان باشند .
۲- کل سفارش
کل میزان سفارش پارچه که در قرارداد آمدهاست .
۳- پارتی
تعداد طاقه های پارچه موجود در هر مرحله از تحویل کل سفارش میباشد .
۴-نمونه برداری
نمونه های مربوط به پارچه های انتخاب شده که مورد آزمون قرار میگیرند باید نماینده واقعی بهر باشند . از هر ۵۰۰۰ متر پارچه باید یک نمونه برداشته شود و در صورتی که بهر کمتر از ۵۰۰۰ متر باشد نیز از هر بهر باید یک نمونه برداشته شود .
هر نمونه باید از قسمتهای مختلف یک طاقه انتخاب شود و درمورد نمونه رنگی از وسط طاقه یا طاقه های رنگی هر پارتی نمونه برداشته شود و نمونه به اندازه کافی بزرگ باشد تا بتوان کلیه آزمونها را مطابق این استاندارد بر روی آن انجام داد و باید مشخص گردد که نمونه از کدام طاقه برداشته شدهاست .
۵-روش ازمون
کلیه آزمونهای فیزیکی را بر روی هر نمونه انجام دهید , برای آزمونهای شیمیائی آزمایش بر روی یک نمونه از هر بهر کافی است.
۱- آماده سازی مقدماتی نمونه
برای انجام آزمایش نیازی به آماده سازی مقدماتی نمونه ها نمیباشد ولی در صورت بروز اختلاف نظر مابین طرفین قرارداد ابتدا باید نمونه ها را به مدت ۴ ساعت در شرایط رطوبت نسبی حداکثر ۱۰ درصد و دمای حداکثر ۵۰ درجه سلسیوس قرار داده و سپس نمونه ها را در شرایط استاندارد ملی ایران به شماره ۹۴۸ قرار داد .
۲- آزمونهای مجدد
اگر نمونهای از نظر آزمایشی مردود باشد , دو نمونه دیگر از دو طاقه مختلف از همان بهر انتخاب کنید و آنها را مورد آزمون قرار دهید . اگر یکی از آنها رد شد کل بهر را نپذیرید و اگر هردو نمونه مورد قبول واقع شد کل بهر را بپذیرید و طاقه مربوط به نمونه ای که در مرحله اول رد شده است را نپذیرید .